حجت‌الاسلام علیرضا احمدی در گفت‌وگو با خبرنگار خبرگزاری «حوزه» در خراسان شمالی، با اشاره به آغاز رزمایش همدردی و کمک مؤمنانه مواسات در کشور برای لبیک‌گویی به فرموده مقام معظم رهبری به تبیین برکات مواسات از نگاه احادیث اسلامی پرداخت.

وی اظهار کرد: براساس حدیث «ثَلاثُ خِصالٍ تُجتَلبُ بِهِنَّ المَحَبَّةُ: الإِنصافُ فِی المُعاشَرَةِ، وَالمُؤاساةُ فِی الشِّدَّةِ وَالاِنطِواعِ، وَالرُّجوعُ إلی قَلبٍ سَلیمٍ»، مواسات موجب ایجاد محبت و پیوندهای صمیمانه و بقای محبت و پیوند برادری می‌شود.

حجت‌الاسلام احمدی با اشاره به احادیث «مُواساةُ الأَخِ فِی اللَّهِ عزوجل یَزیدُ فِی الرِّزقِ» و «البَرَکةُ فِی مَالِ مَن ... وَاسَی المُؤمِنینَ»، افزود: برکت یافتن مال و زیاد شدن روزی از دیگر آثار مواسات است.

وی ادامه داد: این برکت از آثار تکوینی مواسات است، زیرا امیرالمؤمنین(ع) می‌فرماید: «إِنَّ أَهْلَ الْبَیْتِ لَیَجْتَمِعُونَ وَ یَتَوَاسَوْنَ وَ هُمْ فَجَرَةٌ فَیَرْزُقُهُمُ اللَّهُ وَ إِنَّ أَهْلَ الْبَیْتِ لَیَتَفَرَّقُونَ وَ یَقْطَعُ بَعْضُهُمْ بَعْضاً فَیَحْرِمُهُمُ اللَّهُ وَ هُمْ أَتْقِیَاءُ» و تصریح می‌کند اگر خانواده و خاندانی فاجر باشند ولی با هم جمع شوند و به هـم یـاری برسانند، خدا به آنها روزی می‌دهد و بالعکس اگر باتقوا باشند ولی از هم جدا شـوند، خـدا آنـها را محروم می‌سازد.

حجت‌الاسلام احمدی استفاضه از نظر و عنایت رحیمانه امیرالمؤمنین(ع) را از دیگر برکات مواسات دانست و با اشاره به حدیث «ثَلاثُ دَعَواتٍ لا یُحجَبنَ عَنِ اللَّهِ تَعالی:... رَجُلٌ مُؤمِنٌ دَعا لِأَخٍ لَهُ مُؤمِنٍ واساهُ فینا وَ دُعاؤُهُ عَلَیهِ إذا لَم یُواسِهِ مَعَ القُدرَةِ عَلَیهِ وَاضطِرارِ أخیهِ إلَیهِ» آن را از عوامل بهره‌مندی از دعای مستجاب‌الدعوه‌ها ذکر کرد.

وی ریشه‌کنی فقر از جامعه، رسیدن به کمال ولایت اهل‌بیت(ع) و مستفیض شدن از مژده الهی را از دیگر برکات مواسات و کمک و همدردی مؤمنانه در جامعه اسلامی برشمرد.

حجت‌الاسلام احمدی اظهار کرد: در همین رابطه خوب است به سیره عملی امام صادق(ع) توجه کنیم، مُعَلّی بن خُنَیس یکی از نزدیک‌ترین و خاص‌ترین یاران امام صادق(ع) می‌گوید: امام صادق(ع) در شبی بارانی، به سمت صُفّه بنی ساعده از منزل خارج شدند و من در پی ایشان به راه افتادم. ناگاه، چیزی از دست ایشان افتاد. من جلو رفتم و بعد از عرض سلام، به ایشان کمک کردم و دیدم حضرت قرص نان‌های بسیار زیادی را داشتند برای آنها می‌بردند. وقتی به صُفّه بنی ساعده رسیدیم دیدم عدّه‌ای خوابیده‌اند و امام(ع) آهسته یکی دو گِرده نان، کنار آنها گذاشتند.

استاد حوزه علمیه خراسان شمالی ادامه داد: این راوی می‌گوید در مسیر برگشت به حضرت عرض کردم: آیا اینها حق را می‌شناسند و شیعه شما هستند؟ حضرت فرمودند: «لَو عَرَفوهُ لَواسَیناهُم بِالدُّقَّةِ»؛ یعنی اگر می‌شناختند که در ناچیزترین دارایی‌هایمان هم با آنها مواسات می‌کردیم و در همه چیزمان شریکشان می‌کردیم.

انتهای پیام/